„Sakramenty Nowego Prawa zostały ustanowione przez Chrystusa. Jest ich siedem: chrzest, bierzmowanie, Eucharystia, pokuta, namaszczenie chorych, sakrament kapłaństwa i małżeństwo. Sakramenty te obejmują wszystkie etapy i wszystkie ważne momenty życia chrześcijańskiego: sprawiają narodzenie i rozwój chrześcijańskiego życia wiary, uzdrowienie i dar posłania.

Sakrament chrztu, bierzmowania i Eucharystii należą do sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego; sakrament pokuty i pojednania oraz namaszczenie chorych są sakramentami uzdrowienia; natomiast sakrament święceń (kapłaństwo) i małżeństwo nazwane są sakramentami w służbie Kościoła.

Dzieło naszego odkupienia dokonuje się we wspólnocie Kościoła pielgrzymującego. Podobnie jak Lud Boży Starego Testamentu wędrował przez pustynię do Ziemi Obiecanej, tak Kościół –Nowy Lud Boży, pielgrzymuje do swego ostatecznego celu poprzez długie wieki historii ludzkiej. W czasie tej pielgrzymki uświęca go Zbawiciel poprzez znaki sakramentalne, jakie sam ustanowił. Celem tych siedmiu sakramentów jest nie tylko uświęcenie człowieka, lecz także budowanie Mistycznego Ciała Chrystusa i oddanie czci Bogu.

Sakramenty zakładają wiarę u przyjmującego je i za „pomocą słów i rzeczy dają jej wzrost, umacniają ją i wyrażają. Słusznie więc nazywają się sakramentami wiary. Udzielają one łaski, ale ich sprawowanie również jak najlepiej uspasabia wiernych do owocnego przyjęcia tej łaski; do oddania Bogu należnej czci i pełnienia miłości“ (KL59).

Sakramentów dlatego nie można pojmować jako znaków magicznych. Są one aktami osobowymi. Spotykamy w nich samego Chrystusa gładzącego grzech pierworodny, przebaczającego nam winy, jednoczącego nas z Ojcem, umacniającego naszą wiarę, czy też udzielającego nam Ducha Świętego. Ten sam Chrystus, „który kiedyś ofiarował się na krzyżu, obecnie ofiaruje się przez posługę kapłanów, czy też zwłaszcza pod postaciami eucharystycznymi. Obecny jest mocą swoją w sakramentach tak, że gdy ktoś chrzci, sam Chrystus chrzci“ (KL 7). (Źródła: Rytuał rodzinny)